راست است این سخنان:

                            من چنان آینه وار

                            در نظرگاه تو استادم پاک

                           که چو رفتی ز برم

                          چیزی از ماحصل عشق تو برجای نماند

                          در خیال و نظرم

                         غیر اندوهی در دل ،‌غیر نامی به زبان

                         جز خطوط گم و ناپیدایی

                         در رسوب غم روزان و شبان 

---

 برای زیستن دو قلب لازم است :قلبی که دوست بدارد ، قلبی که دوستش بدارند.قلبی که هدیه کند ،‌ قلبی که بپذیرد. قلبی که بگوید ، قلبی که جواب بگوید. قلبی برای من ، قلبی برای انسانی که من میخواهم تا انسان را در کنار خود حس کنم. انسانی که مرا بگزیند ،‌ انسانی که من او را بگزینم . انسانی که به چشم من نگاه کند ، انسانی که به چشمهایش نگاه کنم. انسانی در کنار من تا به دست های انسان ها نگاه کنیم . انسانی در کنارم ،‌آیینه ای در کنارم. تا در او بخندم ، تا در او بگریم.